Hverjum verður boðið í sigurveisluna?

Það hefur verið fróðlegt að fylgjast með ókyrrðinni í flokkunum á þessu kjörtímabili. Einkum Vinstri hreyfingunni – grænu framboði. Það hefur yfirleitt gengið svona fyrir sig:

Fyrir er lagt í þinginu eða í ríkisstjórninni erfitt mál. Morgunblaðið er þá sent á vettvang og tekur viðtal við einhvern þingmannanna sem er gagnrýninn á málið eða bara meðferð þess. Þingmaðurinn hækkar róminn aðeins meira og sér að fyrirsagnirnar í Morgunblaðinu stækka. Það kemur mynd af honum/henni. Á forsíðu! Svo er skrifaður leiðari sama blaðs um þingmanninn sem alveg sérdeilis gagnmerkan samtíðarmann. Þá fara aðrir fjölmiðlar af stað og taka viðtöl við viðkomandi. Sá fær auðvitað þeim mun meira rými sem hann/hún talar ver um vinstri græna og þó einkum forystu þess flokks. Það reyndist vísasti aðgangur að öllum fjölmiðlum að tala illa um Steingrím J. Sigfússon. Svo komu fréttir um átök á flokksfundum Vinstri grænna sem aldrei urðu reyndar að neinu. Næsti bær var að selja þá kenningu að VG hefði svikið stefnumál sín. Þá var komið efni í forsíðufyrirsögn með styrjaldarletri. Næst var spurt: Ætlarðu að segja þig úr flokknum? Og sá fyrsti sem reið á vaðið gekk í Framsóknarflokkinn til þess að berjast á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu en sá flokkur hafði þá um alllangt skeið sagt að hann vildi kanna sérstaklega aðild að Evrópusambandinu. Þessi þingmaður umsvifalaust gerður að formanni samtakanna Heimssýnar. Þá var atlagan að VG talin fullkomnuð því þeim samtökum hefur síðan hvað eftir annað verið beitt gegn einum stjórnmálaflokki – Vinstri hreyfingunni grænu framboði sem er reyndar á móti aðild að ESB. Sá næsti sem fór úr VG stofnaði tafarlaust stjórnmálaflokk með viðeigandi lúðrablæstri. Nú er sá flokkur ekki lengur að undirbúa framboð en hefur hins vegar bannað öðrum framboðum að taka til sín stefnumál Samstöðu. Leiðtogi Samstöðu sagðist hafa orðið fyrir einelti á alþingi auk þess sem kaupið þar væri allt of lágt enda var viðkomandi kosinn á alþingi sem hagfræðingur. Sá næsti kvaddi Vinstri græna með venjulegum svikabrigslum. Og nú ætlar sá nýjasti en elsti að bjóða fram sjálfstæðan lista í sauðalitunum að eigin sögn. Litirnir á framboðinu höfða að vísu til mín. Um þann hafa verið skrifaðar fleiri lofgreinar en nokkurn annan mann – en ekkert dugar.

Við þessar aðstæður fer VG í kosningabaráttu og berst sannarlega fyrir lífi sínu. Sagt er að fylgið sé lítið sem VG fær þessa dagana. Það er ekki rétt. VG hefur mikið fylgi – miðað við atganginn að flokknum úr öllum áttum.

Nú virðist svipaður vandi reyndar herja á Samfylkinguna. Við þinglok var forseti Alþingis, Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir, til dæmis lofuð í heilsíðugrein fyrir afstöðu sína í þinghaldinu. Stjórnarandstaðan hældi henni. Og Morgunblaðið. Það lofar ekki góðu.

Og þá er spurningin þessi: Hverjum gagnast allt þetta brölt, þessi læti, þessar fyrirsagnir, þessi svikabrigsl? Gagnast þau baráttunni fyrir betra og grænna umhverfi á Íslandi? Eða kannski baráttunni gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu? Eða fyrir meiri jöfnuði á Íslandi? Fyrir kvenfrelsi? Fyrir sjálfbærri efnahagsstefnu? Fyrir virkara lýðræði? Opnara upplýsingasamfélagi? Nýrri stjórnarskrá? Betri kjörum á landsbyggðinni? Umhverfisvænni samgöngum? Strandsiglingum? Eða gagnast þau kannski hinum? Auðstéttinni? Gömlu flokkunum tveimur sem ætla að taka völdin um mánaðarmótin.

Hverjir halda hverjum sigurveislu eftir kosningar? Verður þessum rammheilögu brotthlaupnu kannski boðið og þakkað í Valhöll eða Hádegismóum - sem verður vonandi ekki ástæða til? En það er samt spurningin.

Framundan eru kosningar. Þær snúast um grundvallaratriði. Ekki stíl eða útlit. Ekki hatta Þorvaldar Gylfasonar. Heldur um það hverjir eiga að stjórna Íslandi: Fjármagnið eða fólkið. Átökin snúast um völd.

s.